Budować czy rewitalizować? Jaka jest przyszłość programu „Mieszkanie plus”?
Czy lepiej budować mieszkania na nowych terenach czy rewitalizować miejsca już zagospodarowane? Czy rozwiązania proponowane w programie „Mieszkanie plus” są słuszne z punktu widzenia planowania przestrzennego? Zapraszamy na konferencję w dniach 16 - 17 marca 2017 r. na Wydziale Zarządzania UŁ.
Gospodarka mieszkaniowa w Polsce – czy sprostamy wyzwaniom?
Nie tylko tworzenie nowych mieszkań, ale też dbałość o ład i estetykę przestrzeni, tożsamość i społeczne systemy wartości. Publiczny wymiar zasobów mieszkaniowych jest w Polsce niedoceniany, niezrozumiały i często powoduje podejmowanie błędnych decyzji politycznych. Dotychczasowe działania były nieefektywne, a zmiany wprowadzane obecnie budzą wiele wątpliwości. Czy rozwiążą wyzwania i narosłe przez lata problemy? Czy lepiej budować mieszkania na nowych terenach czy rewitalizować miejsca już zagospodarowane? Czy rozwiązania proponowane w programie „Mieszkanie plus” są słuszne z punktu widzenia planowania przestrzennego?
O tej i o wielu innych kwestiach będą rozmawiać naukowcy, przedstawiciele samorządu terytorialnego i lokalni aktywiści podczas konferencji „Publiczny wymiar zasobów mieszkaniowych” już w dniach 16 - 17 marca 2017 r. na Wydziale Zarządzania UŁ.
Niezależnie od formy własności, zasoby mieszkaniowe są specyficznym dobrem, mającym cechy dobra publicznego. Jednak publiczny wymiar zasobów mieszkaniowych jest w Polsce niedoceniany, niezrozumiały i często powoduje podejmowanie błędnych decyzji politycznych. Dotychczasowe działania w obszarze gospodarki mieszkaniowej były nieefektywne i nie służyły rozwiązaniu problemów mieszkaniowych w kraju. Z kolei obecnie proponowane rozwiązania budzą szereg wątpliwości związanych np. z rzeczywistą możliwością rozwiązania narosłych problemów i wyzwań.
- Dobra publiczne i odpowiednio zdefiniowany interes publiczny powinny być podstawą budowania skutecznej interwencyjnej polityki publicznej w dziedzinie gospodarki mieszkaniowej. Uproszczone traktowanie zasobów mieszkaniowych jako sfery polityki społecznej, z nieadekwatną interwencją, w długim okresie czasu generuje m.in. nadmiernie wysokie koszty społeczne i tym samym przyczynia się do niskiej skuteczności polityki mieszkaniowej w zaspokajaniu tej podstawowej potrzeby – mówi prof. dr hab. Tadeusz Markowski z Wydziału Zarządzania UŁ. Podczas konferencji paneliści poszukają odpowiedzi na pytanie, jakie są niezbędne interwencje w gospodarkę zasobami mieszkaniowymi.
Budować nowe czy rewitalizować stare?
Tworzenie publicznych programów wsparcia dla mieszkalnictwa poprzez udostępnianie pod budowę w trybie specjalnym (pozaplanowym) terenów Skarbu Państwa lub samorządów jest sprzeczne z zadami polityki przestrzennej. - Tanie grunty pod budownictwo, które we wstępnie ogłoszonych założeniach rządowego programu „Mieszkanie plus” miałby być pozyskiwane czy dostarczane przez agendy państwowe, mogą w dużej mierze nie nadawać się do celu jakim jest rozwój mieszkalnictwa. Różnorodne agencje państwowe najczęściej bowiem pozbyły się już terenów najbardziej adekwatnych do zabudowy mieszkaniowej, natomiast lokowanie zabudowy na tych terenach Skarbu Państwa, które pozostały niezainwestowane, może być sprzeczne z tak fundamentalnymi dla polityki przestrzennej zasadami zagospodarowania przestrzeni, jak kształtowanie zwartego miasta, „powrót do centrum” czy przeciwdziałanie rozlewaniu się zabudowy – podkreśla dr Dominik Drzazga z Wydziału Zarządzania UŁ.
Polityka mieszkaniowa państwa powinna być w jej aspekcie urbanizacyjnym nakierowana przede wszystkim na wspieranie re-urbanizacji miast i ich centrów, tzn. na wykorzystywanie w pierwszej kolejności terenów odzyskiwanych w procesie rewitalizacji. - Priorytet wsparcia publicznego dla rozwoju mieszkalnictwa skierowany powinien być tam gdzie przewidywane są tereny do rewitalizacji, natomiast nie tam, gdzie agencje państwowe dysponują wolnymi rezerwami terenowymi pod zabudowę. Prawidłowo prowadzona polityka mieszkaniowa, ukierunkowana na podnoszenie estetyki i jakości zasobów mieszkaniowych, może stać się czynnikiem przyciągającym mieszkańców do powrotu do centrów miast, tj. sprzyjać reurbanizacji. Należy położyć nacisk nie tyle na tworzenie systemu ulg i dotacji finansowych dla nowego budownictwa mieszkaniowego, ale przede wszystkim na wspieranie procesów remontowania i odnowy starych zasobów mieszkaniowych – dodaje Dominik Drzazga.
Konferencja „Publiczny wymiar zasobów mieszkaniowych” odbędzie się w dniach 16-17 marca 2017 r. na Wydziale Zarządzania UŁ. Wymagana jest rejestracja. Organizatorzy konferencji: Katedra Zarządzania Miastem i Regionem Uniwersytetu Łódzkiego, Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk, Interdyscyplinarne Centrum Studiów Miejskich.
Szczegóły dotyczące konferencji na stronie: http://konferencja.pwzm.uni.lodz.pl/
Informacje merytoryczne dotyczące konferencji:
dr Dorota Sikora-Fernandez – sekretarz konferencji
Jej zainteresowania naukowe dotyczą różnych aspektów rozwoju miast i polityki miejskiej. Początkowo związane były z problematyką gospodarki nieruchomościami oraz zarządzania publicznymi zasobami mieszkaniowymi. Obecnie jej zainteresowania badawcze koncentrują się na zagadnieniach związanych z funkcjonowaniem miast inteligentnych, zrównoważonym rozwojem obszarów miejskich oraz nowymi formami urbanizacji.
kom. 501 043 251, e-mail: dorotas@uni.lodz.pl
prof. dr hab. Tadeusz Markowski
Od 1994 roku Tadeusz Markowski był wielokrotnie powoływany na członka Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej i brał udział w opiniowaniu prac studialnych i koncepcji badawczych związanych z zagospodarowaniem przestrzennym kraju. W 1995 powołano go do Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej przy Radzie Ministrów, w której działał do 2001 roku. Był wielokrotnie powoływany do składu Głównej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej przy Ministerstwach odpowiedzialnych za sprawy budownictwa i gospodarki przestrzennej. Był współautorem i redaktorem 5 raportów przygotowanych przez Zespoły Zadaniowe dla potrzeb Rządu. W 2005 roku został członkiem Głównej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej (GKUA) przy Ministrze Budownictwa, a od 2008 r. jej wiceprzewodniczącym. W latach 2000-2016 przygotowywał liczne ekspertyzy dla Rządu z zakresu polityki rozwoju regionalnego, w tym opinie do projektów ustaw w zakresie rewitalizacji miast. Od 2002 roku pełni nieprzerwanie funkcję Przewodniczącego Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk. Komitet pod jego kierunkiem istotnie przyczynił się do opracowania przyjętej 13 grudnia 2011 roku przez Rząd Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju.
kom. 501 043 433, e-mail: tamarko@uni.lodz.pl