Reżyseria dźwięku
Reżyseria dźwięku to kierunek muzyczno-techniczny. Studenci rozwijają w sobie wrażliwość muzyczną i uczą się, jak praktycznie przekładać wizje muzyczne na techniczny język realizatora dźwięku.
Obecnie przekaz medialny stanowi kluczowy sposób komunikacji. Nie można sobie dzisiaj wyobrazić żadnego filmu, teledysku, relacji z koncertu muzycznego, czy wręcz gry komputerowej, bez profesjonalnie przygotowanej warstwy dźwiękowej. Za jej jakość i wykonanie odpowiadają fachowcy, wszechstronnie wykształceni realizatorzy dźwięku, gotowi sprostać wymaganiom rynku.
Reżyseria dźwięku to kierunek muzyczno-techniczny. Studenci rozwijają w sobie wrażliwość muzyczną i uczą się, jak praktycznie przekładać wizje muzyczne na techniczny język realizatora dźwięku. Kandydaci na studia muszą mieć uzdolnienia artystyczne, doskonały słuch, wrażliwość muzyczną, wyobraźnię dźwiękową, a jednocześnie być inżynierami i swobodnie poruszać się w świecie urządzeń, specjalistycznych programów komputerowych, sprzętów technicznych.
Reżyserię dźwięku można studiować na uniwersytetach oraz uczelniach muzycznych.
Reżyseria dźwięku - specjalności
Przykładowe specjalności, wybierane w trakcie studiów:
- reżyseria muzyczna
- reżyseria dźwięku w filmie i telewizji
- reżyseria dźwięku w multimediach.
Reżyseria dźwięku - przedmioty na studiach
Przedmioty, jakie mogą znaleźć się w programie nauczania na kierunku reżyseria dźwięku to:
matematyka, elektryczność i magnetyzm, elektronika, wprowadzenie do akustyki, wiadomości o muzyce, produkcja radiowa, teoria drgań, współczesne style muzyczne, przetworniki elektroakustyczne, akustyka wnętrz, podstawy analizy sygnałów, wprowadzenie do psychoakustyki, akustyka muzyczna, technologia realizacji dźwięku.
W programie studiów jest także:
audio elektronika, dykcja i formy artystyczne, akustyka mowy, nagłaśnianie koncertów, techniki przetwarzania dźwięku, własność intelektualna, patenty i przedsiębiorczość, akustyczne projektowanie wnętrz, nośniki dźwięków, akustyka architektoniczna, nagłaśnianie pomieszczeń i przestrzeni otwartych, elementy ekonomii, dźwięk w kulturze i sztuce.
Na uczelniach muzycznych będą to również:
fonograficzna analiza partytury, realizacja muzyki elektronicznej, technika studyjna, solfeż barwy, czytanie partytur, historia form i stylów muzycznych, kształcenie słuchu, instrumentacja symfoniczna.
Program studiów przewiduje wiele zajęć praktycznych. Przykładowo w pracowni kształcenia słuchu studenci uczą się ilościowej oceny różnic w wartościach poziomu ciśnienia akustycznego, w częstotliwości, w zmianie struktury widmowej dźwięku. Każdy student siedzi przed komputerem i wykonuje kolejne zadania słuchowe. Prowadzący ma możliwość kontrolowania wyników uzyskanych przez studentów na swoim komputerze. Studenci mają również możliwość wglądu na bieżąco do swoich wyników i ocenić jakie błędy popełnili.
W pracowni MIDI zapoznają się z różnymi rodzajami syntezy dźwięku stosowanymi w instrumentach elektronicznych, a także z narzędziami sekwencera MIDI. Pracując w małych zespołach, realizują własne projekty muzyczne. W ten sposób uczą się praktycznego zastosowania oprogramowania muzycznego (np. sekwencera, instrumentów wirtualnych) i stacjonarnych urządzeń MIDI (klawiatury MIDI, instrumentów). Do dyspozycji studentów są sale koncertowe, studia montażowe i produkcji telewizyjnej, laboratoria dźwięku. Niezależnie odbywają praktyki w krajowych ośrodkach radiowych i telewizyjnych, teatrach, jak również w dużych firmach nagłośnieniowych.
Praca po Reżyserii dźwięku
Absolwenci Reżyserii dźwięki mają praktyczne przygotowanie do podjęcia pracy w studiach nagraniowych, firmach nagłaśniających, klubach, domach kultury, ośrodkach radiowo-telewizyjnych, teatrach, operach, filharmoniach, wytwórniach oraz firmach i laboratoriach badawczych sprzętu elektroakustycznego, sklepach specjalistycznych.
Mogą pracować jako reżyserzy, operatorzy lub realizatorzy dźwięku czy ilustratorzy muzyczni.
„ - Skończyłam reżyserię dźwięku, studia są ciekawe, słuch muzyczny konieczny (dla przykładu na ćwiczeniach z kształcenia słuchu na II roku trzeba rozpoznawać 1 dB w głośności i 1 Hz w wysokości dźwięków. Na I roku jest trochę matmy i fizy, ale później w zasadzie same kierunkowe przedmioty - formy muzyczne, dykcja i emisja głosu, nagłaśnianie pomieszczeń i przestrzeni otwartej, akustyka muzyczna, akustyka mowy i najcenniejszy przedmiot - realizacja dźwięku, który prowadził jeden z najlepszych reżyserów w Polsce” - wspomina Monika.