Dziady cz. II – opracowanie lektury
II część Dziadów Adama Mickiewicza ukazuje obrzęd ludowy Dziadów, podczas którego przywoływane są duchy zmarłych. Poprzez ich historie autor przekazuje nauki moralne, pokazując, że człowiek odpowiada za swoje czyny i powinien przeżywać życie w pełni, zarówno w radości, jak i w cierpieniu. Utwór podkreśla także wartość człowieczeństwa, empatii i pamięci o zmarłych.
Dziady cz. II – opracowanie lektury
Podstawowe informacje
Autor: Adam Mickiewicz
Gatunek: dramat romantyczny (pierwsza część cyklu Dziady)
Rok powstania: 1823
Czas akcji – noc z 1 na 2 listopada
Tematyka i problematyka:
Dramat ukazuje wierzenia i obrzędy ludowe związane z Dziadami – pogańskim świętem pamięci o zmarłych. Mickiewicz porusza w nim problemy życia i śmierci, winy i kary, dobra i zła, a także pokazuje wpływ uczynków ludzi na losy dusz zmarłych.
Dziady cz. II – bohaterowie
Guślarz – prowadzi obrzęd Dziadów, pośrednicząc między światem żywych a duchami zmarłych. Jest przewodnikiem rytuału i interpretuje przesłania duchów, wskazując moralne nauki dla uczestników obrzędu.
Duchy zmarłych – pojawiają się podczas ceremonii, aby ukazać konsekwencje ludzkich czynów, wyrazić cierpienie lub prośby. Ich obecność podkreśla potrzebę pamięci o zmarłych i moralnej odpowiedzialności żyjących.
Dziady cz. II – streszczenie
Akcja dramatu rozgrywa się w nocy w cmentarnej kaplicy podczas obrzędu Dziadów – staropolskiego święta ku czci zmarłych. Ludzie gromadzą się, aby odprawić rytuał przywoływania duchów, które mają okazję przemówić do żywych i wyrazić swoje cierpienia.
Podczas obrzędu pojawiają się różne duchy: niektóre cierpią za swoje grzechy, inne nie zaznały spokoju z powodu zaniedbań żyjących. Guślarz pośredniczy między światem żywych a światem duchów, interpretując ich słowa i wskazując moralne przesłania.
Dramat ukazuje konsekwencje ludzkich uczynków, rolę pamięci o zmarłych oraz potrzebę moralnej odpowiedzialności. Jest też przykładem romantycznego zainteresowania ludowością, wierzeniami i metafizyką, łącząc świat duchowy z codziennym życiem ludzi.
Duchy w Dziadach
Duchy lekkie reprezentuje dwójka dzieci, Józio i Rózia. Winą rodzeństwa było to, że ich życie upłynęło w nadmiernym szczęściu i beztrosce, a dzieci nie znały żadnych trudów ani cierpienia, zajmując się wyłącznie zabawą. Nie doświadczyły przez to prawdziwego sensu ludzkiego losu ani goryczy, która kształtuje człowieka. Dlatego Józio i Rózia proszą zgromadzonych o ziarnko gorczycy, aby mogły zaznać bólu i cierpienia, co pozwoli im odkupić winy i osiągnąć zbawienie.
„Bo kto nie doznał goryczy ni razu, ten nie dozna słodyczy w niebie” - cytat ten wyraża prawdę moralną, że człowiek musi doświadczyć cierpienia, aby zasłużyć na zbawienie.
Mickiewicz pokazuje, że pełne, „prawdziwe” człowieczeństwo wymaga nie tylko radości, lecz także doświadczenia bólu, trudu i odpowiedzialności. Los Józia i Rózi uczy, że życie pozbawione cierpienia i obowiązków nie prowadzi do dojrzałości moralnej, a szczęście osiągnięte bez prób jest niepełne. Ziarnko gorczycy symbolizuje konieczność poznania goryczy życia, która jest warunkiem duchowego rozwoju i zbawienia.
Duchem ciężkim jest Zły Pan, człowiek, który w swoim życiu popełnił straszliwe zbrodnie. Był człowiekiem okrutnym i bezwzględnym, pozbawionym litości wobec innych. Nie interesował się losem swoich poddanych – pobił chłopa, który zerwał kilka jabłek z jego sadu, a także wypędził na mróz kobietę z niemowlęciem, skazując ich na śmierć. Jego ofiary pojawiają się pod postaciami kruka i sowy.
Z powodu popełnionych win Zły Pan nie może osiągnąć zbawienia i żadna forma pokuty nie jest w stanie odmienić jego losu. Skazany jest na wieczną tułaczkę po ziemi w stanie głodu i pragnienia. Jego historia ukazuje, że człowiek, który za życia był pozbawiony miłosierdzia i człowieczeństwa, nie może liczyć na pomoc innych, a jego kara stanowi przestrogę przed czynami, których nie da się odkupić ani zapomnieć.
„Kto nie był ni razu człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże” – taką diagnozę ma dla Złego Pana Mickiewicz, którą wkłada w usta Guślarza.
Duchem pośrednim jest pasterka Zosia, która za życia lekceważyła uczucia zakochanych w niej chłopców, traktując ich zaloty z dystansem i bez zaangażowania. Nie potrafiła nikogo szczerze pokochać ani stworzyć prawdziwej relacji, co w oczach wspólnoty stanowi jej winę i sprawia, że nie może osiągnąć zbawienia. Zosia istniała pośród ludzi, lecz nie uczestniczyła w pełni w życiu – nie doświadczyła ani prawdziwego cierpienia, ani dojrzałej radości.
„Kto nie dotknął ziemi ni razu, ten nigdy nie może być w niebie” - brak miłości i zaangażowania w życie ziemskie uniemożliwia osiągnięcie szczęścia po śmierci.
Znaczenie II części Dziadów
II część Dziadów jest ważnym przykładem romantycznego światopoglądu, łączącego ludowość, metafizykę i refleksję nad sensem ludzkiego istnienia. Utwór podkreśla rolę tradycji i wierzeń jako ważnego elementu tożsamości narodowej.
Ponadto duchy pojawiające się podczas obrzędu przekazują żyjącym wyraźne nauki moralne, filozoficzne i kulturowe. Pokazują, jakie postawy są właściwe, a jakich błędów należy się wystrzegać, by nie powtórzyć ich tragicznego losu.
Szczególny nacisk położony jest na człowieczeństwo i autentyczne przeżywanie życia, obejmujące zarówno szczęście, jak i cierpienie. Mickiewicz zaznacza, że dopiero pełnia ludzkich doświadczeń – miłość, radość i ból – prowadzi do duchowego spełnienia i spokoju po śmierci, a ukazane w utworze wartości mają charakter uniwersalny i ponadczasowy.
Dziady cz. II – przykładowe tematy rozprawek
- Pouczenia moralne zawarte w II części „Dziadów” – omów, jakie nauki przekazują duchy i jak odnoszą się one do ludzkiego życia.
- Rola cierpienia w życiu człowieka na podstawie II części „Dziadów” – rozważ, dlaczego Mickiewicz uznaje cierpienie za niezbędne do osiągnięcia dojrzałości moralnej.
- Znaczenie obrzędu Dziadów w dramacie Mickiewicza – przedstaw funkcję ludowego rytuału i jego symbolikę.
- Człowieczeństwo jako najwyższa wartość w II części „Dziadów” – omów, jak brak empatii i miłosierdzia wpływa na los duchów.
- Świat żywych i umarłych w II części „Dziadów” – przeanalizuj relacje między obiema sferami i ich znaczenie dla przesłania utworu.
- Uniwersalność przesłań moralnych II części „Dziadów” – wykaż, że nauki zawarte w dramacie są aktualne także we współczesnym świecie.
***
Więcej treści maturalnych – Matura od A do Z
Zobacz też Niezbędnik maturzysty
Poznaj dokładnie różne Typy studiów oferowane na polskich uczelniach.
Wybierz najlepszy dla siebie Kierunek studiów oraz uczelnię, która ma go w ofercie.
Miasta akademickie oferują szeroki wachlarz form kształcenia na studiach stacjonarnych, niestacjonarnych, on-line, hybrydowych.
Nasza Wyszukiwarka uczelni, kierunków, typów studiów ułatwi podjęcie decyzji kandydatowi na studia.
Może już teraz planujesz Studia podyplomowe? Wybór programów ze wszystkich dziedzin jest imponujący.
Powiązane treści
Matura 2026 - jak dobrze napisać wypracowanie
Matura 2026 - matura na poziomie dwujęzycznym 2026
Matura 2026 – najczęściej zadawane pytania
Matura 2026 - błąd rzeczowy na maturze
Matura z języka polskiego 2026 – test historycznoliteracki
Matura 2026 - błąd kardynalny na maturze
Matura 2026 – lista lektur obowiązkowych
Matura 2026 – egzaminy ustne
Matura 2026 – pytania jawne na egzamin ustny z języka polskiego
Matura 2026 – matura poprawkowa
Matura 2026 – przedmioty dodatkowe
Matura 2026 – przedmioty obowiązkowe
Matura 2026 – kiedy wyniki matur?
Matura 2026 – terminy egzaminów
Matura 2026 – ile procent, żeby zdać egzamin?
Matura 2026 – terminy, przedmioty, organizacja
Matura 2026 - matura pisemna z języka angielskiego na poziomie podstawowym
Matura 2026 - matura z matematyki na poziomie podstawowym


















































































































































