Przekładoznawstwo literacko‐kulturowe

Propozycja dla miłośników literatury i języków obcych. Dwuletnie studia magisterskie z przekładoznawstwa literacko-kulturowego mają formułę międzywydziałową: ich program prowadzony jest w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych na Wydziale Polonistyki we współpracy z Wydziałem Filologicznym.

Ta międzywydziałowa formuła przewiduje dużą liczbę praktycznych zajęć przekładowych, zapewnia kształcenie przekładoznawcze oraz polonistyczne, dając równocześnie możliwość uczestnictwa w kursach języka i kultury na wybranej filologii obcej.

To kierunek odpowiedni dla osób zainteresowanych literaturą światową oraz praktyką i teorią tłumaczenia literackiego; dla młodych tłumaczy i tłumaczek oraz pasjonatów literatury i języków, którzy chcą spróbować swoich sił w sztuce przekładu.

Wśród najważniejszych przedmiotów na kierunku znajdują się:

• Introduction to Translation Studies
• polska literatura nowoczesna XX i XXI wieku
• stylistyka praktyczna i kultura języka
• warsztaty i projekty przekładowe
• doskonalenie językowe na poziomie C1 i C2.

Studia oferują także specjalistyczne opcje przekładoznawcze oraz możliwość udziału w zajęciach antropologicznych, kulturoznawczych, edytorskich, komparatystycznych i perfomatycznych.

Na przekładoznawstwo literacko-kulturowe mogą zostać przyjęte osoby posiadające dyplom ukończenia studiów (co najmniej z tytułem licencjata) uzyskany na kierunku w zakresie nauk humanistycznych, teologicznych, a także w zakresie bibliologii i informatologii, nauk o rodzinie, nauk o zarządzaniu.

Absolwentów kierunku mogą zatrudnić wydawnictwa (w Polsce ponad 50% tytułów ukazujących się na rynku wydawniczym to teksty tłumaczone), instytucje kultury oraz redakcje czasopism kulturalnych.

- Czego zatem uczysz na studiach magisterskich „przekładoznawstwo literacko-kulturowe” na Uniwersytecie Jagiellońskim?

- Najkrócej mogłabym odpowiedzieć, że czytania. Słyszałeś to już od wielu swoich rozmówców, ale powtórzę: tłumacze to po pierwsze czytelnicy. Umiejętność uważnego, skutecznego czytania jest moim zdaniem drogą, prawdą i życiem przekładu. Mój ulubiony sposób uczenia to warsztaty przekładowe. Staram się wymyślać program, który mnie samą wciąga i entuzjazmuje, a wtedy zwykle udaje się wciągnąć i rozentuzjazmować uczestników. Czytamy – powiedzmy – opowiadanie, czytamy wokół niego, o autorce i jej dziele, o kontekście i ważnych interpretacjach, a potem rozmawiamy, żeby wypróbować swoje osobiste i „poinformowane” (jak to się mówi w światku muzycznym) lektury w dyskusji, a następnie mierzymy się zapisaniem swoich odczytań po polsku, w postaci przekładu. I tu się zaczyna prawdziwa zabawa, bo trzeba dogadać się z polszczyzną, żeby zechciała zrobić to, co nam po głowie chodzi i w duszy gra, ale jednocześnie trzeba się dogadywać ze sobą w sprawie: co ja tu w istocie czytam i czy jestem pewna, że to prawda, to moje czytanie. A jeszcze: czy głos lub głosy, które zapisuję w przekładzie, są prawdziwe, a nie papierowe, fałszowane.

(fragment wywiadu z Magdaleną Heydel, źródło: https://www.dwutygodnik.com/artykul/9015-zmiana-ogniskowej.html)

https://www.youtube.com/watch?v=epV7mVgbTa8&t=1s