Historia w przestrzeni publicznej

Skąd czerpiemy wiedzę historyczną? Wbrew ogólnemu poglądowi, wcale nie z bibliotek, muzeów i książek. Badania wskazują, że wielu z nas o historii dowiaduje się ze źródeł kultury popularnej - filmów, seriali czy gier. Jak przekazywać w ten sposób rzetelnie i ciekawie wiedzę o przeszłości? Między innymi tego dotyczą te studia.

Kierunek Public History od kilkudziesięciu lat funkcjonuje na uczelniach zagranicznych. Łączy historię i badania historyczne z takimi dyscyplinami jak psychologia (kwestie pamięci), pedagogika (popularyzacja) czy medioznawstwo. Dotyczy także praktycznych umiejętności z zakresu edytorstwa, technologii informacyjnej czy retoryki.

W Polsce Historia w przestrzeni publicznej to kierunek nowatorski. Można go studiować na poziomie studiów II stopnia.

Oferowane w jego ramach specjalności to:

• popularyzacja
• archiwistyka cyfrowa
• edytorstwo
• interpelacje historii
• pamięć i polityka historyczna
• materialne dziedzictwo cywilizacyjne w przestrzeni publicznej.

To kierunek dla prawdziwych pasjonatów historii, a jednocześnie ludzi nowoczesnych, chcących przekazywać wiedzę o przeszłości w inny sposób niż tylko na kartach książek czy na podpisach pod rzeźbami w muzeum.

Program historii w przestrzeni publicznej obejmuje cztery grupy przedmiotów:

• historyczne (konwersatoria z historii Polski i powszechnej)
• warsztatowe, rozwijające umiejętności gromadzenia i przetwarzania źródeł oraz tworzenia na ich podstawie własnych tekstów i innych produktów (filmów, wystaw, imprez historycznych, również przy użyciu nowoczesnych technologii)
• specjalizacyjne (archiwistyka cyfrowa, edytorstwo, popularyzacja historii, pamięć i polityka historyczna, interpretacje historii)
• zajęcia projektowe i praktyczne.

O przyjęcie mogą ubiegać się kandydaci, którzy posiadają dyplom ukończenia studiów licencjackich, inżynierskich lub jednolitych magisterskich dowolnego kierunku.

Absolwenci historii w przestrzeni publicznej mogą znaleźć zatrudnienie w instytucjach zaangażowanych w zachowywanie, kształtowanie i upowszechnianie pamięci o przeszłości. To m. in. partie polityczne, samorządy, stowarzyszenia, instytucje państwowe i europejskie, muzea, skanseny, zespoły twórców, wydawnictwa, prasa, portale internetowe, kanały tematyczne.